موسی بن سیار می گوید:
همراه حضرت رضا علیه السلام می‌رفتیم که دیدیم کسی را تشییع جنازه می‌کنند. امام فوراً از اسب پیاده شد، به طرف جنازه رفت و آن را به دوش کشید. سپس به من فرمود:«ای موسی بن سیار، هر کس جنازه یکی از دوستداران ما را تشییع کند، گناهانش می‌ریزد و به بی‌گنهای نوزادان می‌شود.»
وقتی جنازه را بر زمین گذاشتند، امام کنار قبر رفت، دستش را بر سینه جنازه گذاشت و فرمود ای فلان بن فلان! از این ساعت به بعد، بشارت باد تو را به بهشت! هیچ ترس و نگرانی به خود راه مده.
من گفتم:«آیا صاحب این جنازه را می شناسید؟»
امام فرمود:«مگر نمی‌دانی هر صبح و شب، اعمال شیعیان ما به ما عرضه می شود؟ اگر در اعمال آنها گناهی وجود داشته باشد، از خداوند می خواهیم که از آنان درگذرد و اگر کارهای نیکویی انجام داده باشند، برای صاحبانشان، شکر خدای تعالی به جا می‌آوریم.»
منابع:
بحارالانوار، ج 49، ص 98، ح 13.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر